Reference Sounds Did You Know: geinige weetjes, interessante achtergronden en leuke tips over onze merken, producten, over ons en onze projecten.

Kassie Wijlen

Enige maanden geleden verkocht één van onze Wilson Audio Dealers na een demo in onze showroom een prachtige set Wilson Audio Alexia’s. Verzoek was wel of wij deze dames na plaatsing even wilden kietelen voor maximale performance. Koppen stellen – schuiven – tunen – koppen stellen – dat soort dingen. Ah-mai, natuurlijk. Na transport richting de nieuwe eigenaar in België, de noodzakelijke acclimatisatie periode en inburgeringscursus maakten we een afspraak om onze belofte in te lossen.

De set stond opgesteld in een fijne woonruimte van zo’n 4 meter breed met een goede 50 centimeter vrije lucht in de rug van de speaker. De Dealer had ze keurig op de spikes gezet maar met de verdere tuning en optimalisatie van de koppen gewacht tot ons bezoek. Het ‘time-alignen’ van een Wilson Audio is een precies klussie waarbij er een directe relatie is tussen speakerpositie, zithoogte en zitafstand. Na aankomst en luisteren beginnen we met ons dansje die het ongetwijfeld goed zou doen op Tik-Tok. Luisteren, noteren, schuiven, luisteren, noteren, schuiven. Dat ik daarbij een groot gedeelte liggend op de grond, al friemelend aan de spikes doorbreng is bijzaak. It’s a dirty job but someone’s got to do it. Maar goed, daar gaat het allemaal niet om. Het punt dat we willen maken volgt eigenlijk nu pas. Vanaf het moment dat de set op zijn plek valt en goed geluid muziek wordt. De nevel van maskering door de juiste plaatsing en akoestische koppeling is opgetrokken en het systeem in staat is om te doen wat ie kan. Gaaf! Maar al luisterend ontwaarde we toch nog een zekere kleuring. Een vetrandje aan de onderkant van stemmen. Alsof er energie bleef hangen nadat de zanger zijn microfoon aan Maarten had gegeven. Aan kastresonantie hebben ze bij Wilson Audio een broertje dood dus kunnen we de oorzaak daar wel uitsluiten en moesten we op zoek naar een externe oorzaak.

Na wat speurwerk werd al snel duidelijk waar de boosdoener zat. De aansturende apparatuur en televisie stonden opgesteld tussen de luidsprekers in een riant, klassiek maatwerk dressoir. Fraai om te zien maar niet perse ontwikkeld als ideale, resonantiearme basis. De grote overspanning van zowel het boven- als onderblad van dit meubel bleken onderdeel te zijn van een ongewenst achtergrondkoor die steeds een paar noten achter de maat aan hobbelde. Dus trok ik de tuning koffer open en toverde de HRS Damping Plates naar voren. Eigenlijk bedoeld voor op de kap van apparatuur om met het hoge gewicht en het vastgrijpende polymeer als isolator chassisresonantie en trilling te minimaliseren. Ach, wie niet waagt wie niet wint. Geplaatst in het midden van de kast was het effect direct duidelijk. De lichte maar versmerende oehmff in de klank was verdwenen. Stemmen hadden meer doortekening en het laag was afgelijnder. Alles had meer rust. Stil was stil. Zoals het hoort. Bizar hoe een topsysteem dus ook feilloos hoorbaar kan maken wat er niet klopt en hoe je die met een beetje zorg, aandacht en een koffertje HRS Damping Plates te lijf kan gaan.

De kast hadden we met de Damping Plate effectief het zwijgen opgelegd en was doodstil. Gouden tip dus voor iedere audioset, meubel of buurman die wel een beetje meer rust kan gebruiken…